“Zamanın kıyısında, solan bir yaprak gibi sessizce yitiyor sevdamız."

 ZAMANIN BOYU KISALDI

Zamanın boyu kısaldı,
Sessiz bir testere gibi şimdilerde.
Saat gibi ha bire yaralıyor,
Küçücük bir damlanın içinde.

Hepsi geride kaldı yüzünün rengiyle;
Dilinin ucundaki kelimeler savrulur,
Sabah derken akşam oluyor,
Her günüm bir yaprak gibi solup kuruyor.

Yoruldum ben bu uzun yolda;
Gezinen bir gölgeden başka neyim ki?
Yel gibi, sel gibi akıp gidiyorum,
Saati dolduruyorum bir ileri bir geri.

Rüya misali geçtin ömrümden,
Virane bir gönülde misafirim şimdi.
Sokağı sen kokuyor solumun,
Ölümün birkaç adım ötesindeki günlerdi.

Önceki Şiir   |   Sonraki Şiir