"Sevda, faniliğin türküsüdür; yaşamın yükünü taşırken, zamanın unuttuğu anılara karışır."

 FANİLİK TÜRKÜSÜ

Solumda nedensiz bir yaprak dökümü,

Bir beşerin yüreğinde yük imiş bu dünya.
Tabutun gıcırtısı fanilik türküsü söyler,
Biraz toprak, bir avuç suya.

Bir Nisan yağmuruyla başlamıştı her şey,
Akla gelmeyeni getirdi zaman.
Herkesin bir hikâyesi vardır oysa,
Sesin sesime değer, sonrası ziyan.

Oysa bir eğlence, bir oyun yeri değil miydi?
Gözümden süzülen kırıklar,
Şimdi ne kir ne kindir kefende çürüyen.
Allah'a ısmarladık sokağının başında kesişen yollar.

Kumsaldaki tek bir kum tanesi gibiyim,
Öyle telaşlı, öyle kırılgan, öyle savrulan.
Bir yaş daha aldı düşlerim,
Sen ağlarken ölümüme yaş süzülür o fotoğraftan.

Halil Kumcu
11 Mayıs 2022 / Çarşamba / Ankara

Önceki Şiir   |   Sonraki Şiir