"Sevgi, kelimelerden bağımsızdır; gerçek aşk, mesafeleri aşan bir içsel ateşle yanar."

DİLİMDE TÜY BİTTİ SENİ SEVİYORUM DEMEKTEN

Eski keçe kunduralarda çıplak ayakların,
Kor alevle gönlümde oynaşıyor.
Yüreğimde eskiyen prangalar,
Ağır bir isyan duygusuna dönüşüyor.

Dilimde tüy bitti seni seviyorum demekten,
Yerin kulağı var diye mırıldanma.
Uzaktan seviyorum, ne olmuş?
Şu üç günlük sevdalara inat adamca.

Koskoca mazi canlanırken gözbebeklerimde,
Kaygılı bir baş dönmesini taşır aşkın.
Avaz avaz bağırarak dünyamı dar eder,
Yine de hiç sızlanmam, Allah çarpsın.

Gün olur hasretin bedel olur bir asra,
İçime taş gibi oturur aç ve biilaç.
Sen ne yaparsan benim kabulüm,
Ruhum ekmek gibi, su gibi sevmene muhtaç.

Kapında kırıntı toplayan bir kuş misali,
Gül dikiyorum elinin değdiği yerlere.
Sen benim ilk ve son aşkım olarak kalacaksın,
Kalbim göğüs kafesinde çarptığı sürece.

Bedenlerimiz o malum sona kavuşsa bile,
Bu dudaklarına fısıldadığım bir yemin.
Sevda duvarına aşkımı kazıyorum,
Taze yaşlar hücum ederken kirpiğine aklına gelsin.

Dünümde, bugünümde, yarınımda,
Bana seni seviyorum demeni ne çok isterdim.
Dün de seviyordum seni, bugün de,
Avuçlarımı göğe açtığımda kafamdaki tek dileğim.

Canımdan çok seviyorum seni,
Karşılığında bir şey yapmak zorunda değilsin.
Aşkın kendisi seni düşünmeden edemiyorum,
İçimde sönmez bir ateşle alevlendin.

Ben seni seviyorken çıldırasıya,
Yana yana kilometrelerce derin,
Senden bu kadar uzakta olup da,
Ölesiye severken ölememek ne kadar hazin.

Halil Kumcu
28 Haziran 2024 / Cuma / Ankara

Önceki Şiir   |   Sonraki Şiir