"Gönül, sesin ötesindeki acıyı döker; zamanın içinde kaybolan hayaller ve pişmanlıklar, derinlerdeki yorgunluğu ve unutma arzusunu açığa çıkarır."

UNUTULAYIM BEN GÖNÜL

Sözde dilden konuşurken,

İçimden döküldü gönül.

Yüreğim değil söyleyen,

Sesimden ağlattı gönül.

Hayatı tespih eyledik,

Bütün bütün zayi ettik.

Bir rüya gibi geçirdik,

Eyvah, aldandık ey gönül!

Bir ah fışkırdı giderken,

Temelsiz ömür biterken,

Günahla vahla yürürken,

Her şey gelip geçti gönül.

Kime desem ki derdimi?

Gurbet yarası resmimi,

Hepsinden öte ellimi,

Derinden savurdu gönül.

Tütüyor yine gözümde.

Yalnızlığıma selam de.

Yol diyorum, yol elbette;

Hevesimden vurdu gönül.

Hayıflanacak ne vardı?

Yüzde o ifade kaldı.

Sırça saraylar yıkıldı,

Artık yapılmaz zor gönül.

Beni düşlerine götür,

Hatıralara büründür.

Uzak diyarlara gömdür,

Unutulayım ben gönül.

Halil Kumcu 

6 Eylül 2023 / Çarşamba / Ankara

Önceki Şiir   |   Sonraki Şiir