"Kör bir kuyu, yalnızca karanlığın değil, içsel acının da sessiz yansımasıdır; her yara, zamanın biriktirdiği hüzünle derinleşir."
"Kör bir kuyu, yalnızca karanlığın değil, içsel acının da sessiz yansımasıdır; her yara, zamanın biriktirdiği hüzünle derinleşir."
KÖR BİR KUYU
Karanlıklar güneşli günler içinde,
Son kırıntılar, belki de son gün.
Kapkara bulutlar çökmüş,
Dışımız içimize sürgün.
Her gün biraz daha kan;
Elbet doğar gökkuşağı saçlarında.
Varsın düşmezse düşmesin ölüm;
Nasılsa çürüyeceğiz bir mezarda.
Kokun bir kefenlik elbisede,
Gönül demliğinde kalır nefesin.
Şurama batan keskin bıçakla,
Kırar, geçirir göğsümü gözlerin.
Ateşe düşen yanacak elbet;
Yüreğe hasret gibi yağar ismin.
Hangi kalem, hangi kitapta yazdı?
Kör bir kuyu son ayırt etmeksizin.
Halil Kumcu
11 Mayıs 2021 / Salı / Ankara