"Temmuzun yıldızlı karanlığında, geçmişin acıları ve yalnızlık büyür; her mevsim değişimi, kalpteki izlerin derinleştiği bir yolculuktur."
"Temmuzun yıldızlı karanlığında, geçmişin acıları ve yalnızlık büyür; her mevsim değişimi, kalpteki izlerin derinleştiği bir yolculuktur."
TEMMUZUN YILDIZLI KARANLIĞI
Akılda düşünce, dilde söz acıdır;
Bir şarkıda çürütür için için solunu.
Gözlerinden akan acının resmidir;
Üşütür bakışların, mevsimin ruhunu.
Günler geçer, bilmez neyi eskittiğini;
Çocukluk anıları dudaklarından süzülür.
Temmuzun yıldızlı karanlığında,
Yalnızlık kaplar içini, büyür de büyür.
Gün gün kalemden dökülür iliklerine;
Ellerinde kır çiçekleri, delik deşik.
Yelken alma vaktin çoktan gelmiş;
Özlem nehir gibi çağlar, ölümle bitişik.
Hiçbir şey aynı kalmaz, mevsimler değişir;
Şubat soğuğu gibi üşütür orak ayında.
Şiirler dolanır çevrende geceler boyu;
Kalbin yanar, yanar da durur yolun sonunda.
Halil Kumcu
10 Temmuz 2021 / Cumartesi / Ankara