"Aşk, ecel yastığına baş koyarken bile bir yemin gibi; ruhların varlığı sürece, ayrılığı tanımaz."
"Aşk, ecel yastığına baş koyarken bile bir yemin gibi; ruhların varlığı sürece, ayrılığı tanımaz."
AŞK YEMİNİ
Başımı ecel yastığına koydum;
Öleceksem kollarına sarılıp öleyim.
Kâbuslar görmeye başladım yine;
Gayrı yüreğime taş basmazsam namerdim.
Dayanılmaz bir ıstırap içindeyim;
Sevda diye bağıran hüzün içimi kapladı.
Bir günden bir güne
Şakaklarım ağardı.
Avucumdan kayıp giden
Ayın on dördü bir güzel;
İsteydi canımı, verirdim.
Onun iri ceylan gözleri dünyaya bedel.
El ayak çekilince
Salınarak yürüyüşü,
Dudaklarım alnına değdi bir kere;
Cennet kokuyor canıma yapışan gülüşü.
Bıkmadan usanmadan,
Aldığım her nefesle seveceğim seni.
Seninle yaşlanmak istiyorum;
Tanrı’nın huzurunda bu bir aşk yemini.
Sensiz geçen yıllar
Sürüm sürüm süründürür etimi;
Kalbimde yükünü taşıyorum.
İyileşmez bir yara sardı bedenimi.
Aklımdaki tek şey sensin;
İçimde şüphenin kırıntısı dahi yok.
Yüzde yüz, yüzde beş yüz eminim;
Seni hep seveceğim, hem de çok.
Ruhlarımız var olduğu sürece
Ölüm bile bizi ayıramaz.
İki dudağımın arasında
Yemin var, ağzımda bozulmaz.
Halil Kumcu
2 Mayıs 2024 / Perşembe / Ankara