Şiirden geriye kalan satırlar:
“Aşk, yanarken güldüren; gülerken içten içe ağlatandır.”
“Hasret, aşkın asıl yüzüdür; vuslat sadece kısa bir misafirliktir.”
Şiirden geriye kalan satırlar:
“Aşk, yanarken güldüren; gülerken içten içe ağlatandır.”
“Hasret, aşkın asıl yüzüdür; vuslat sadece kısa bir misafirliktir.”
BİRAZ ŞİİR, BİRAZ KAHIR
Sordum: "Aşkı nereye koymalı?"
Dedi: "Kalbine göm, kimseler görmesin!"
Dedim: "Kalp de bir gün yorulur mu?"
Dedi: "Yorulsa da sevdadan dönmesin!"
Ben sustum, gözlerim konuştu.
O sustu, dudakları kanadı.
Ben dedim ki: "Sensizlik ölüm!"
O dedi ki: "Sevda, nefessiz kalmak değil mi gülüm?"
Benim için geceler mezar kazdı,
Onun için sabahlar gül açtı.
Ben "gel" dedikçe kaçtı,
O kaçtıkça ben kesildim kaskatı.
Ve anladım:
Aşk hiçbir zaman yan yana yürümek değildi;
Biri hep önden koşarken,
Diğeri ardından kovalama suçunu işlerdi…
Sordum: “Benim için ne söylersin?”
Dedi: “Ateşsin… ama külün de benim olacak!”
Dedim: “Ya ben yanmazsam?”
Dedi: “O zaman aşk değil, odun olursun ancak!”
Ben, gözlerimde koca bir deniz;
O, cebinde bir tutam gül bırakmış.
Dedim: “Sevda bu mu yani?”
Dedi: “Ne sandın, bedava mı bu yangın?”
Güldüm, içim kan ağlarken.
O da güldü, ama gözleriyle değil;
Sanki bir mezar taşına yaslanmış da,
Şakalar yapıyordu kendi acısına.
Ve anladım:
Aşk; biraz ağlamak, biraz gülmek,
Bazen cehennemi seçmek,
Bazen de cenneti reddetmekti.
Sordum: “Beni biraz seviyor musun?”
Dedi: “Biraz değil, çok… ama başkasını daha çok!”
Dedim: “O hâlde ben neyim senin yanında?”
Dedi: “Güldürürken ağlatan bir hatıra!”
Ben düşündüm;
Aşk dediğin, aslında biraz da kumar:
Kaybettikçe daha çok oynatır insanı.
Kazandığında mı?
Sevda zaten, kazanılınca biter!
Bir gün yine sordum:
“Bu yolun sonu nereye çıkar?”
Cevap verdi:
“Sen bana, ben yalnızlığa;
Sonunda ikimiz de mezara…”
Ve işte o an anladım:
Aşk, vuslattan değil, hasretten doğar;
Kimi güldürür, kimi ağlatır,
Ama herkesi bir gün yakalar…
Ben yandım,
O güldü.
Ben sustum,
O söyledi.
Ve geriye,
Biraz şiir, biraz kahır,
Biraz da kahkahaya benzer,
Bir acı kaldı…
Halil Kumcu
📍Şair Notu: Sevgili okur, bu şiiri okurken belki sen de kendi kalbini sorgulayacaksın.
Çünkü bil ki aşk, yalnız benim başımı yakmadı; senin de bir köşende gizli bir yangın vardır mutlaka. Ben sordum, o cevap verdi… Ama fark ettim ki, bütün sorular aslında kendimeydi.
Ve bütün cevaplar, senin de kulağına fısıldanmış gibiydi. Aşk biraz şiir, biraz kahır…
Bazen güldürür, bazen öldürür. Sen gülerken ağlıyorsan, ağlarken de hâlâ gülebiliyorsan, işte o zaman tam yerindesin bu satırların. Unutma: Benim acım, senin acına benzer. Yani bu şiir artık benden çıktı; şimdi senin yarana, senin hatırana, senin sessizliğine karıştı…
26 Eylül 2025 / Cuma / Bartın
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.