"İçindeki sessizlik, bazen dünyanın en gürültülü çığlığıdır."

HEY

Bin bir çığlık içime çöktü birden,
Kalbimden yara düştü üstüne, hey.
Kurak kalbe her gece göçtü birden,
Neyden binlerce hece sessizce, hey.

Ezgiler düğümlendi boğazıma,
Cümleler gizdi yazıldı alnıma.
Küflü düşler dizildi mezarıma,
Hıçkırdı türküler çaresizce, hey.

Gönül müşkül süzüldü, küle değdi,
Ölüm döküldü, şiirlere sindi.
Tenim üşüdü, gölgende titredi,
Aşk yangını harlandı yeminle, hey.

Bir tetik düştü sözden göze, ömrüm,
İnce zülfün dilden dile sürgünüm.
Katilisin sinen mendile dünüm,
İçten yitince binlerce kefen, hey.

Ah, yeminle kırık sinemde söndü,
Kâh düne yazdım, dilime büründü.
Billah tende elim nağme günüydü,
Hiçten közde ellerim, yüreğim, hey.

Halil KUMCU
21 Mayıs 2020 / Perşembe / Ankara

Önceki Şiir   |    İçindekiler   |   Sonraki Şiir