"Aşk, bazen karşılıksız bir yangındır; yakar, kavurur, ama yine de terk etmez insanı."

 EH ÖYLE OLSUN

Kulak misafiri oldum,
Adımı duyunca aklını yitiriyormuş.
Derin bir iç geçirip,
Başından aşağı kaynar sular dökülüyormuş.

Üzüntüsüne tuz biber ekiyormuşum,
Ateşli bir havaleye kapılmış gibi.
Aklını kaybediyormuş.
Bir belirip bir kayboluyormuş, harbi.

Penceresini is bürümüş,
Görür görmez beni.
Hayalet görmüş gibi,
Soluğu kesiliyormuş ani.

Eh, öyle olsun.
Ben aşk olmadan da yaşarım şu an.
Bundan sonra ne olacaksa olsun,
Eski bir sevda gibi beynimde zonklayan.

Göğsümde bir ağırlık,
Gözpınarlarımda bir yanma var.
Dudaklarındaki titreme,
İmkânsız bir şeyi mümkün kılar.

İçin için köpürerek kaynayan,
Aşkımı kabul etmiyor.
Kırık dökük birkaç kelimeyle,
"Benim beklediğim aşk başka," diyor.

Halil Kumcu
20 Şubat 2024 / Salı / Ankara

Önceki Şiir   |   Sonraki Şiir