"Özlemek, dokunamadan sevmek ve her an bir eksiklikle yaşamak demektir."

ÖYLE ÖZLEDİM Kİ

Kocaman bir boşlukta,
Ruhum ağır bir derde düştü.
Ekmek gibi, su gibi aziz sevgilim,
Günlerimin içine özlemle gömüldü.

Her gözüme gelişinde,
Bir damla süzülür yüreğime.
Uzatsam elimi, dokunamam ki,
Boğazım düğüm düğüm dökülür içime.

Kalbime dolanınca sen, uzaklar üşür.
Bir fazla ya da eksik bu şehir...
Ya ben geleyim, seni tamamlayayım,
Ya da sen gel, bu özlemi bitir.

Bugün de akşam oluyor,
Üstüme çöküyor kahreden sensizlik.
Öyle özledim ki gül yüzünü...
Özlem, uzun ince lakin bir kelimelik.

Bilir misin balıkların sevgisini?
Ben de seni balık gibi sever, özlerim.
Hani dokunamadan severler ya,
Ben de seni öyle, yüreğimde hissederim.

Başladı yine, matem renginde yağmur.
Bir sigara gelir aklıma, bir de kokun...
Bilirim, hasret olacak, özlemek olacak.
Ha sigara öldürmüş, ha acı yokluğun...

Halil KUMCU
24 Temmuz 2019 / Çarşamba / Ankara

Önceki Şiir   |    İçindekiler   |   Sonraki Şiir