"Beklemek, zamanın yükünü omuzlarda taşımak ve her geçen gün biraz daha solmak demektir; bekleyenler bilir, acı bir öğretmendir."

BEKLEMENİN MANASI

Bu benim son kavgam değil kendimle,
Senin de son batışın değil kıymık gibi yüreğime.
Uzayıp gidiyor mısralar dilinden,
Acı sonla biten roman gibi dünüme.

Sessiz bir çığlık kalpten kalbe,
Uçurumun kenarına sürükler.
Hayat denen bu yolda,
Hiç bu kadar acıtmamıştı kelimeler.

Gayrı iflah olmam ben,
Bir daha çiçek açmaz gülüşlerim.
Başıma karlar yağdı,
Kırk yerden kırıldı düşlerim.

İzin kaldı aynamda şuran gibi,
Ölüler konuşamaz, bilirsin.
Neden her Allah’ın günü seni hatırlatır,
Camdan yansıyan sesin?

Elimi ayağımı kuruttun,
Böyle bir sevmek olmaz olsun.
Döküldü bedenim, sızladı ruhum,
Şu gök kubbeye yeminler olsun.

Bu gecenin sabahı olur mu bilmem,
Vurgun yiyen kollarım ağrıyor.
Bilmezsin sen beklemenin manasını,
Gövdemin solu gün gün çürüyor.

Halil KUMCU
26 Eylül 2023 / Salı / Ankara

Önceki Şiir   |   Sonraki Şiir