"Hicran, bir ömrün en derin yarasıdır; zamanla değil, her hatıraya dokunuşla iyileşir."
"Hicran, bir ömrün en derin yarasıdır; zamanla değil, her hatıraya dokunuşla iyileşir."
HİCRAN
An an günler ayların ardında,
Zemheride ayazlı geceler ise yılların.
Alev gibi özlemin çöker yüreğime,
İzi kalır, çizgilerin kalınlaşır durmaksızın.
Bölük pörçük ihtiyarlatırsın bedenimi,
Taş kesilen kalbin kalbimde yanarken.
Ocakta ateş savrulur tende kor,
Dört mevsim ellerimden bir bir kayarken.
Gülüşün ellerimde solar buz gibi,
Bir sobada bir yolcu alevlenir.
Birkaç odun eşlik eder, kavrulur içim,
Can kırıkları değil bu sanki zehir.
Gözyaşım yanarken ocağımda tütersin,
O hicran bir damla suda avuçlarımda yitik.
Bir kor bırakır gider dikeninde gül,
Yüzüme yüzüme vurur, titretir sensizlik.
HALİL KUMCU
14 Ocak 2020 / Perşembe / Ankara