Şiirden geriye kalan satırlar:
Kapanan her defter, ardında okunmamış bir dua bırakır.
Zaman, insanın yüzüne değil, kalbine yazılanı hatırlatır.
Gözyaşının dili yoktur; yine de en doğruyu o söyler.
Dün dediğin geçer, yarın dediğin gelmez; geriye yalnızca bugün kalır.
SEYİR DEFTERİ
Can tenden bir gün ayrılır,
Seyir defterin kapanır.
Tek yol son menzile varır,
Seyir defterin kapanır.
Gün doğarken akşam hazır,
İçin burkulur, göz acır;
Giden geri dönmez Hızır,
Seyir defterin kapanır.
Ne mal kalır ne de mülkün,
Ne dost kalır ne de kürkün;
Dudaklarda susar sözün,
Seyir defterin kapanır.
Nice seyyah geldi geçti,
Kimi bahçene gül dikti,
Kimi zehirli aşk serpti,
Seyir defterin kapanır.
Akar yıllar nehir gibi,
Eritir dağı kar gibi;
Tez tükenir kalem gibi,
Seyir defterin kapanır.
Kul Hakk’ın emri gelince,
Azrail başa inince,
Beden tabuta girince,
Seyir defterin kapanır.
Düşünme “yarın var” diye,
Hepsi kalır “dünün” diye;
Kefenin cebi yok diye,
Seyir defterin kapanır.
Dünya han; konup göçülür,
Dört bir yandan sır çözülür;
Ölüm vuslata götürür,
Seyir defterin kapanır.
Halilullah, devran döner;
İnsan ektiğini biçer,
Kader tüm borçları öder,
Seyir defterin kapanır.
Halil Kumcu
📍Şair Notu: Biliyor musun dostum… İnsanın ömrü, elinde olmadan çevirdiği bir defter aslında. Her günü bir yaprak; kimi gün gül desenli, kimi gün hüzün lekeli. Ve biz, farkına varmadan sayfa sonuna yaklaşıyoruz. Bu şiiri yazarken düşündüm de belki sen de gecenin bir vaktinde, benim gibi kendi iç sesini dinliyorsundur. “Seyir defteri kapanır.” diyorum ya; sakın karamsarlık sanma bunu. Hayır… bu, yaşamın aslını kabullenmek; öyle ağırbaşlı bir kabulleniş ki, insanı korkutmaktan çok olgunlaştırıyor. Belki sen şimdi hayattasın, ben de hayattayım; ama ikimiz de biliyoruz ki bu yolun sonu aynı kapıya çıkar. Önemli olan, kapıya varmadan önce hangi izleri bıraktığımız, kimin yüreğine dokunabildiğimizdir. Bu şiirde kendini bulursan şaşırma; çünkü hepimizin hikâyesi aynı nehirden akar. Kimimiz suya gölgesini bırakır, kimimiz yalnızca bir taş atar da sesi duyulur kısa bir an. Sonra susar yine dünya. O yüzden dostum, hayata biraz daha sevgiyle bak, biraz daha acele etmeden, biraz daha yavaş tüketerek yaşa. Çünkü gün gelir, hepimizin defteri aynı sessizlikle kapanır. Ama unutma… Mühim olan kapanan defter değil, defterde kalan izindir.
9 Aralık 20025 / Salı / Bartın
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Önceki Şiir | Sonraki Şiir