"Vuslat, beşinci mevsimde bulur insanı; ne beklenen, ne unutulmuş, sadece içindeki zamanın bir yansımasıdır."
"Vuslat, beşinci mevsimde bulur insanı; ne beklenen, ne unutulmuş, sadece içindeki zamanın bir yansımasıdır."
VUSLAT BEŞİNCİ MEVSİMDE
Ihlamurlar çiçek açtı,
Bitti dilimde umut türküsü.
Hiçbir hayale sığmadı
Bir takvim yaşam öyküsü.
Kara kalem gökkuşağı,
Mum gibi eridi, çürüdü.
En güzel kuş bir yumurtada,
Bir kurşun yürekte söndü.
Eski dikişlerim söküldü,
Yine içim kanıyor.
Hazırdır mezarın ölüsü,
Yalnızlık anıları örtüyor.
Kimseye uğramadım,
Uğramam da sırf bu yüzden.
Üstümde dumanlar yorganım,
Sönmüyor bu ateş, yanıyor içten.
Kapıyı çalan postacı,
Resimler eskidi adreste.
Bir gül pencerede kurudu,
Düşler de girdabın içinde.
Kaç hazan geçti ardından,
Ben burada değilim artık.
Kurudu sevda çeşmesi,
Bu düş bir avuç topraktır artık.
Saçlarıma yapışan gülüşün,
Tek tek kayboldu gözlerimde.
Artık gelme istemem,
Vuslat beşinci mevsimde.
Halil KUMCU
10 Ekim 2019 / Perşembe / Ankara