"Hayat, bir ziyaret geçmişine; ölümse sadece bir aldatmaca. Sevdiklerimizle dolu anılar, zamanın kollarında yaşatır bizi."

 HAYAT BİR ZİYARET GEÇMİŞİNE

Bir gece ansızın kalbi durdu sevdiğimin.
Kor gibi hâlâ cayır cayır ateşle alevlenir.
Düne ait baktığım pencereden,
Bir gölge gibi yüzü geçmektedir.

Alnımda kalın kalın çizgiler,
Tabanımda derin sızı yanması.
İçimi acıtan yaşam telaşı,
İki paralık bir dilim kuru ekmek kavgası.

Sana meylim düştü, zeytin gözlüm.
Kalp kalbe karşıdır.
Saat gecenin üçü beşi,
Bir rüyayı hatırlar gibi kâbusla uyandırır.

Çok değil, iki odalı bir salonlu küçük bir ev.
Hem de sarmaşık bahçeli ve cumbalı olsun.
Bakışlarımızla anlaştığım,
Şakaklarımı zonklatıyor söylevi, sanki kurşun.

Sonra çocuklarımız da olur:
Bir kız, bir oğlan.
Allah kahretsin, haksızlık bu;
Hayatımın tozlanıp körlenmiş aynalarından.

Seni çok sevdim ben.
Beni unutma burada.
Gidenlerin yerleri hep boş kalıyor.
Çok eskiden kalan o günler aleni karşımda.

Sık sık gelirsin ha bir de.
Mezarıma güller dikersin, beyaz ve kırmızı.
Alnıma kocaman bir damga,
Ciğerlerime bir avuç köz bırakıyor ikazı.

Hayat bir ziyaret geçmişine.
Ölüm son değil ki, bir aldatmaca.
Kendi ellerimle gömdüm sevdiğimi,
Kendi ellerimle attım üzerine toprağı hızlıca.

Dişlerimin arasında acı bir ıslıkla,
Yaşamaya mecbur edildim.
Bu sensiz yolculukta tarifsiz bir yalnızlıkla,
Yüreğimin götürdüğü mezarına gömülmeye geldim.

Halil Kumcu
22 Mart 2024 / Cuma / Ankara

Önceki Şiir   |   Sonraki Şiir