"Sevda, kalbin atışları arasında kaybolurken, vazgeçişin sessiz çığlıklarında yankılanır."

VAZGEÇİŞ

Sessiz sedasız kan ağlıyor yüreğim;
İlacı olmayan bir hastalık bu.
Yaşamak, yaralanmaktır belki de;
Gam, eli kanla yazmış mektubu.

Ne zormuş hayatın kıyısında vuslat;
Hasret, yaşlanmanın başlangıcı.
O dem, sözlerine hicranla bağlanır;
Ölümle tamamlanır bu kor, bu acı.

Anlam veremediğim bir eksiklik,
Bir anda duyduğun yakıcı histir bu kastettiğim.
Aklın kalır ya giderken, işte öyle bir şey;
Ha bire kemirir adını bile bilmediğim.

Kalp atışlarının sesini duyarsın,
Elini ayağını çoktan çekmiştir üstünden.
Balkondan aşağıyı adımlarsın;
Gözlerin gözlerine takılır, vazgeçersin her şeyden.

Halil Kumcu
28 Mayıs 2022 / Cumartesi / Bartın

Önceki Şiir   |   Sonraki Şiir