"Ömür, avuçtan kayan bir kum tanesi gibi… Ne tutabilirsin ne de geri döndürebilirsin; her şey beyhude."
"Ömür, avuçtan kayan bir kum tanesi gibi… Ne tutabilirsin ne de geri döndürebilirsin; her şey beyhude."
BEYHUDE
Kışı yaşıyor kalbim,
Paramparça, kırık dökük...
Kanatsız uçabilir mi bir serçe?
Gelen gidene yük.
Boğazımda küskün bir düğüm,
İçimde onulmaz bir acı...
Dünya dediğimiz gurbet,
Bir tatlı tebessümle, iki güzel sözde hancı.
Dal kırık, daldaki gönül yıkık...
Sözler dökülür içten hiçe.
Bir taş düşer ki hikâyeye,
Lambadaki alev üşür ürkekçe.
Bir ayrılık, bir yoksunlukla
Hayatın çizgisi eğilir, bükülür.
Hadi bana eyvallah...
"Ömür, ne boş geçtin sen!" derken dökülür.
Güneş buz tutar, ölü bakar,
Körü körüne üşürüm kalbinde.
Ta derinlerde bir ateş yanar...
Ne yağmur ne rüzgâr hepsi beyhude.
Halil KUMCU
30 Ekim 2019 / Cumartesi / Ankara