"Sevda, gitmekle ebedi bir boşluğa sürüklenen kalbin son sesidir; geride bıraktığın her anı, derin bir özlemle yol alır."
"Sevda, gitmekle ebedi bir boşluğa sürüklenen kalbin son sesidir; geride bıraktığın her anı, derin bir özlemle yol alır."
SONUN GELDİ ÂŞIK
Hayat zaten zor, biliyorsun bunu;
Duvara tutunarak gidiyorum.
Bütün gelmişim, geçmişim yolunu;
Gamı unutmak için gidiyorum.
Bomboş odada yapayalnız kaldım;
Resmini kara duvara astığım.
Gözlerinin önünde yaralandım;
Kabuk bağlamaz artık, gidiyorum.
Dönmezsin artık, kapılar kapalı;
Yarım kalan şarkılarla susmalı.
Akıl yüreğe sığmaz akşamları;
Bin ofla ardın sıra gidiyorum.
Sonun geldi âşık dününden belli;
Şimdi bana yakın mısın sevgili?
Ölümle anlam kazanan teselli,
Gün başını kaldırdı, gidiyorum.
Bir varsan, bir yoksun yokluk seninle;
Ey sevdasına yenik düştüğümle.
Hiçbir geceye sığmayan özlemle,
Yollar makber çağırdı, gidiyorum.
Üç öğün sesim yetişmedi tabi;
Kıyamet her an kopacakmış gibi.
Ne yelkovanı bildim, ne akrebi;
Bir kollu saat, sonum gidiyorum.
O içimdeki derin boşluk hissi,
Külden vurur, toprak olacak hepsi.
İliklerime kadar işli sesi;
Kırık, buruk kalbimle gidiyorum.
Sen beni dönecekmiş gibi bekle;
Nedeni, niçini, niyesi şöyle.
Helallik hakkını da helal eyle;
Ömrüm anılarımla gidiyorum.
Gitmek çekiyor beni hikâyeden;
Lal gibi sessiz ve ölüm gibiyken.
Geride bırakacağım her şeyden,
Yediğim vurgunlardan gidiyorum.
Halil Kumcu
15 Şubat 2023 / Çarşamba / Bartın