"Sevda, yüreğin derinlerine kazınan, zamanla küllenmeyen ve gözyaşıyla yazılan bir kaderdir."

SEVMEK

Sanki dokunulmazmış gibi gözyaşı,
O masumiyet nasıl damla damla dökülür.
Boğazında düğümlenir anlatamadıkların,
Yüreğin siyah beyaz bir fotoğrafa gömülür.

Canın öyle yanar ki düşmeye gör,
Yazdığı mektubun mürekkebinde boğulursun.
Hiçbir şey olmamış gibi kalkıp yola devam etmek istersin,
Ayak gider, gönül kalır, kahrolursun.

Her şey ne kadar da boş ve yalan.
Bakmışsın ki zaman geçmiş, ömür bitmiş.
Bu kaçıncı kalp ağrısı, kaçıncı kıyametim,
Sen yaktın, ben de yandım, marifetin ne güzelmiş.

Sen ruhuma en ağır gelen günah,
İçin sen olur, dışın da ben; o yaralar sen kokar.
Ahını bir ömür yakanda taşır,
Çürümek böyledir, önce gözlerinden başlar.

Sevmek diyorum, sevmek zor iş, dile kolay.
Ölüme bir adım uzak gibi nefessiz bırakır.
Hangi dilde, hangi alfabede yazılırsa yazılsın,
Yürekten tene, tenden ateşe, ateşten dile, gözyaşıyla kazınır.

Halil Kumcu
22 Aralık 2022 / Perşembe / Bartın

Önceki Şiir   |   Sonraki Şiir