“Eylül, hayatın son hikâyelerinin hasat vakti ve yapraklarla birlikte fısıldanan unutkanlık, geçmişin izlerini taşır."

EYLÜL BİR SARI YEŞİL MEVSİM

Eylül, bir sarı yeşil mevsim.
Belki de son hikâyenin hasat vakti.
Unutulan yorgun insanlar,
Bir fısıltı gibi yapraklarla gitti.

Bir şarkının sözlerine gizlendi,
Ansızın gelmesini beklediğimiz.
Hüznün mevsimi, bir masal diyarında;
Güzün gözyaşında vedalaşırız ikimiz.

İmkânsızın ortasında, ne yaz ne kış,
Yağmuru bekleyen kupkuru bir toprak.
Bu kalbimdeki acı, yüreğimdeki yara,
Dilime lal oldu, gönlüme tutsak.

Bu benim yalnızlığımın ilk cemresi değil ki;
İnsanım, ben de her düştüğünde kırılacak.
Gök ağladı, takvimden bir ay daha düştü;
Vuslat, mahşere kaldı, sensiz her yer uzak.

Son da olmayacak, belli ki hazan savuracak;
En çok sesini özlersin, bir de gülüşünü.
Sararmış kaldırımlarda ellerin üşür yavaş yavaş;
Anlarsın, ılık bir rüzgârla özlemin çöktüğünü.

Halil Kumcu

4 Eylül 2022 / Pazar / Bartın

Önceki Şiir   |   Sonraki Şiir