"Sevginin izleri, unutma beni çiçeğinin solgun yapraklarında kalır; her adımda, her anıda, unutulmuş bir hatıra gibi."
"Sevginin izleri, unutma beni çiçeğinin solgun yapraklarında kalır; her adımda, her anıda, unutulmuş bir hatıra gibi."
UNUTMA BENİ
Yürüyorum kaldırımlarda;
Önümde gürültülü adımların.
Elimde sihirli bir değnek,
Bir de unutma beni çiçeğiyle duvağın.
Gözlerimde derin bir melankoli;
Alev alev parlıyor.
Her şeyin başı sevgidir,
Duygular tut elinden, tut diyor.
Kaç düş düştü aramızdan?
Kelimelere dökülünce yüreğimdekiler,
Tut elimden, tut.
Zaten sırtıma unutmak gibi saplandı bir hançer.
Her şey bir insanı sevmekle başlar.
Çiçeğim küf kokuyor.
Çıkmaz bir sokakta,
Ayak izlerine benziyor.
Seni seviyorum diye fısıldıyorum
Sıtmalı akşamlarda.
Mavi ve küçük gözlerin,
Nemlenmiş sarı saçlarınla aramda.
Nefesim kesilir o an;
Sanki durdur tuşuma basılmışçasına.
Bir uçurumdan itilmiş gibi hissederim.
Elim, unutma beni çiçeği gibi kokar akşamına.
Aklım bulanır, gözlerim tavanda.
Dikip düşünürüm bütün gece ve bütün gün,
Yorgun argın göğsümde solmuş bir çiçekle,
Yalnızlığımın acısıyla dudaklarına gömdüğün.
Halil Kumcu
4 Eylül 2024 / Çarşamba / Ankara