"Yoksunluk, zamanla içsel bir döngüye dönüşür; her geçen gün, eski yaralar kanamaya devam eder ve özlem, yaşamın kendisiyle birleşir."
"Yoksunluk, zamanla içsel bir döngüye dönüşür; her geçen gün, eski yaralar kanamaya devam eder ve özlem, yaşamın kendisiyle birleşir."
TA DOĞUMLA BAŞLADI BUNUN DÖNGÜSÜ
Bu bitmek bilmeyen yoksunluk,
Tekrar tekrar açılır.
Göğsümde anlaşılmaz kaygılarım,
Kalbimin derinliklerinde yankılanır.
Çaresizliğime bakakalırım ardın sıra,
Beynimde hiçbir şey kıpırdamaz.
Şuramda dinmeyen bir hasret,
Aradan geçen onca yıla sığmaz.
Her parçam kırık dökük,
Burada ağlayan bir yüreğin çırpınışı var.
İstediğim bu değil;
Yaşamak bu değil, insanlar.
Nasıl bir yara açtın içime böyle,
Hiç kapanmadan kanar.
Hiç kabuk tutmuyor, acıyor;
Görünen artık bu sonbahar.
Bir iki kelime, bir işaret, bir selam,
Ötelenen özlemin türküsü.
Nasıl anlatılabilir ki bu hâl,
Ta doğumla başladı bunun döngüsü.
Halil KUMCU
1 Eylül 2023 / Cuma / Ankara