"Aşk, içimde yanan bir ateş gibi; her bir kıvılcımda seni daha derin, daha tutkulu seviyorum. Sensiz geçen her an, yeryüzündeki cennetimden eksik kalan bir parça gibi."

 KÖR KÜTÜK ÂŞIĞIM YÂR

Bir alev gibi düştün içime,
Bıçak gibi saplandın etime.
Yüreğimi ateşe verdin yâr;
Küllerini attın cehenneme.

Kandil gibi yalnız sönüp soldum,
Katıksız gözyaşına tutuldum.
Gene de ah etmem, yakınmam yâr;
Son bir kez olsun görsem diyorum.

Aşkın dayanılır yangın değil,
Kalbim artık bana ait değil.
Aşığım, kör kütük aşağım yâr;
Âşık olmamak elimde değil.

Yaşlılığın karıkları örttü,
O çok eski baharlara küstü.
Her zerrene kadar özledim yâr;
Çık da gel, saçıma aklar düştü.

Seni seviyorum, canım aşkım,
Çiçeklerden örülmüş baş tacım.
Dünden daha çok seviyorum yâr;
Şimdi ve sonsuza kadar ahtım.

Bırak sevip okşayayım seni,
Balla yoğurayım bedenini.
Gördüğüm en güzel tek şeysin yâr;
Öyle bir şey ki yakar aleni.

Gülüşüne ömrümü veririm,
Seni çok seviyorum, her şeyim.
Yeryüzünde cennetim sensin yâr;
Sensin benim tek ve son hayalim.

Ah, o kadar çok seviyorum ki,
O yerin doldurulmaz bendeki.
Her şeyin olmak istiyorum yâr;
İlk aşk, ilk öpücük gibi baki.

Gönül dünyamın son harikası,
Abayı yaktım bura zulası.
Her bir gün daha da büyüyor yâr;
Deli gibi aşığım, dahası.

Bakışı melek yüzlü sevgilim,
Tek seni, bir tek seni bebeğim.
O son soluk çıkana kadar yâr;
Bıkmadan hep aşkla seveceğim.

Halil Kumcu
14 Haziran 2024 / Cuma / Ankara

Önceki Şiir   |   Sonraki Şiir