Şiirden geriye kalan satırlar:
“Gurbet, en sessiz öğretmendir; dersi özlemden gelir.”
“Hayat, aşk uğruna kül olsa da, gönül sönmez.”
Şiirden geriye kalan satırlar:
“Gurbet, en sessiz öğretmendir; dersi özlemden gelir.”
“Hayat, aşk uğruna kül olsa da, gönül sönmez.”
EYLEDİ
Har ile yandım ben dağlar içinde,
Ayrılık gönlümü hicran eyledi.
Tutuldum bir güzele bile bile,
Yazımı zamansız viran eyledi.
Ölürüm yolunda serden geçerek,
Ne tohumlar ektim sabır biçerek.
Umutla beklerim yele göçerek,
Kararttı gecemi rüsvay eyledi.
Bulamıyorum ben artık kendimi,
Her demde kaybettim öz benliğimi.
Yâr çizmeyi aşar, çiğner bendimi,
Kendi varımı bana göç eyledi.
Oyuklar açıldı dertler arası,
Hasretle kanattı sevda yarası.
Hiç çekilmez acep gurbet yarası,
Gözlerimden akanı sel eyledi.
Hep ağladı, ağladı garip ömrüm,
Hiç mecalim yok, soldu ahir ömrüm.
Bir heves için geçti koca ömrüm,
Her günü elemli acı eyledi.
Sevdanda tükenen ayak izimi,
Kör duman sardı da kapattı demi.
Her bir adımında ararım seni,
Bu suskun illeri mesken eyledi.
Al eyledi beni pulun renkleri,
Zül eyledi beni yalan sözleri.
Kül eyledi bitmez nazı, cilvesi;
Hayatımı kendine yaş eyledi.
Halilî der ki: “Ben çektim cefayı,
Dünyada bırakmam aşkı, davayı.
Güzün ardından özlerim sılayı,
Bedenimi kula köle eyledi.”
Halil Kumcu
📍Şair Notu: “Evet sevgili dostum, ben söyledim bu sözleri… Belki sen de kendi dağlarında yandın, kendi ayrılıklarını yaşadın. Biliyorum, sana da dokundu bu dizeler; çünkü her gönül bir gün hicranı tanır. Ben yazımı viran ettim, belki sen gençliğini… Ben sabrı biçerek bekledim, belki sen umudu tüketerek… Ama biliyorum ki yolumuz bir: aşkın ateşiyle yanmak. Okurken sakın benim acımı dinlediğini sanma; sen kendi acını okuyorsun aslında. Çünkü her gözyaşı, her yanık türkü biraz da senindir. Ben Halilî’yim, ama bu türkünün sahibi sen de olabilirsin…”
1 Ekim 2025 / Çarşamba / Bartın
Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.