"Ayrılık, ruhun en derin yarasıdır; her gözyaşı, ödenemeyen bir bedelin sessiz çığlığıdır."

AYRILIK ISTIRABI

Dediklerine göre ayrılık türküsünde,
Kader olmayan hiçbir şey yokmuş.
Şakaklarımdan süzülen yolculuk,
İçimde bastırılamayan dürtü tozmuş.

Katıla katıla ağlayarak,
Avuçlarımı göğe doğru açarak yalvarsam da,
Ödediğim bedel asla hesabı kapatmıyor.
Dünyada beni affedecek yegâne kişi, gömülü şuramda.

Gaipten görünmez kılan sesler başımda,
Tozpembe dünyasını cehenneme çevirdiğim,
Mezarımı kazıp ahireti boylasam da,
Gıkım çıkmaz, ben seni sevmenin ceremesini öderim.

Hayatı boyunca ilk kez mi can aldı,
Babamın başını okşadığı o çocuk?
Kendi kaderimi görür gibi oluyorum,
Elimi sancıyan yarama bastırdığımda az buçuk.

Solundaki yetimhaneden çıkıp sokaklara düştüm;
O bilindik hikâyede kader ağlarını böyle örmüş.
Kaybedecek vakit yok, vurun beni, vurun.
Benim yerime o yaşasın, o resimdeki gülüş.

Yoruldum uzaklara cansız bakmaktan;
Duyduğum ayrılık ıstırabı kıvrım kıvrım inletiyor.
Zihnimde bir ihanet kıvılcımı daha çaktı;
Her şey susuyor da bir o susmuyor.

Halil Kumcu
13 Aralık 2023 / Çarşamba / Ankara

Önceki Şiir   |   Sonraki Şiir