"Aşkın acısı, kalemlerin kırılmasına neden olur; her damla gözyaşı, sevdalı yüreğin bir parçasıdır. Gönül, veda ve hüzünle yoğrulur, sevginin derinliği mezar taşlarına işlenir."
"Aşkın acısı, kalemlerin kırılmasına neden olur; her damla gözyaşı, sevdalı yüreğin bir parçasıdır. Gönül, veda ve hüzünle yoğrulur, sevginin derinliği mezar taşlarına işlenir."
ÇOK ÂŞIK
Yağmur yağar yaş üstüne,
Yanan bağrım kanar şimdi.
Kalem kırıldı yazarken,
Kader dedim döner şimdi.
Yaralandı kâğıt aşkla,
Ağlar gönlüm dayan şimdi.
Soluma saplandı sızın,
Acır canım dostlar şimdi.
Ölmeden bir kere desen,
Seven gönül görür şimdi.
Yüzüne elimi bırak,
Sazı çalan gurbet şimdi.
Beynim karıncalanıyor,
Sıkar sevdan boğar şimdi.
Ah, elimde değil benim,
Yollar uzar gider şimdi.
Yazık, sesin öyle uzak,
Koyar vedan tüter şimdi.
İki gözüm iki çeşme,
Dolar yüküm taşar şimdi.
Kuşu ölmüş çocuk gibi,
Bakan resmin mahzun şimdi.
Ruhumu gömdüğün dünler,
Ateş yakan alev şimdi.
Sokaklarında gezen ben,
Ayyaş oldu sarhoş şimdi.
Gelene geçene sorar,
Kabre girer bekler şimdi.
Gölgene bile sarıldı,
Bağrı yanık bir kor şimdi.
Katı canımı ısıtan,
Kadın gitti gider şimdi.
Bir sesle yükseldi saki,
Gafil oldu dersin şimdi.
Dayanamıyorum diye,
Yerme be hor görme şimdi.
Mezar taşının dili yok,
Etme yâr kahretme şimdi.
Tümör gibi büyüyorsun,
Çok âşık hâlâ bil şimdi.
Halil Kumcu
25 Ocak 2024 / Perşembe / Ankara