"Son gün, hayatın en sessiz feryadıdır; her son, bir başlangıcın habercisidir."
"Son gün, hayatın en sessiz feryadıdır; her son, bir başlangıcın habercisidir."
SON GÜN
Vuramazsın zincirlere gönlümü,
Dilsiz yüreklere koyamazsın.
Duymayan his kafessiz kuşta,
Avucunun içine konar ansızın.
Değirmen öğütmez içime attıklarını,
İki metre mezara iki beden ağır gelir.
Gözyaşı renginde akar sözler o an,
Dümensiz gemide gölgem omzuma ağır gelir.
Zamanla yaş, cana düşer, küle çevrilir.
Buz yürekte kör yangın üşür.
Vurur çisil yağmurlar göğsümü,
Parça parça gözlerimde ölüm üşür.
Söyleyemem, utanırım, yetmez kelimeler.
Bu şehir, yaprak yaprak döküldü saçlarıma.
Yaram canımda, bundandır suskunluğum,
Yıllar yılı sol yanım ağrıyor, vurur şakaklarıma.
Öylesine sonsuz, öylesine soluksuz bir zifiri karanlık;
Fırtınalar kopuyor, son nefes, son damla, bu son günüm.
Aklıma ay düşer, fikrime gözlerin, sonrası özlem.
Nefesim kesilir, hasret yürek yakar, düpedüz kördüğüm.
Halil Kumcu
5 Aralık 2020 / Cumartesi / Ankara