"Hasret, kalpte saklanan bir sırdır; her hatıra, onu biraz daha derinleştirir."

SAKLAMAK

Zihnim, zihninde hayalde,
Naçar bir şarkıdan duyulan.
Elbet bir gün buluşuruz,
Elden kayan hatıralarda katran katran,
Perişan kalbime girdiğinden beri destursuz.

Hislerim, el değmemiş çiçeklerde,
Adın gül kokusunda saklı.
Lavanta kokar ellerin,
Lafım yüreğinde asılı kaldı,
İçim dışım gözlerin.

Beni en çok mustarip eden şey,
Bu can ve bu yalan.
İyiyim, belirsizliği içindeyim,
Ne korkunç,
Kaygıyla ezberlediğim.

Saklamak zor olacak,
Yalnızlığın hikâyesindeki çocukluğumuzu.
Geçmişi kökünden söküp atamamak,
Kıskandım sokak sokak,
Seni konuştuğun herkesten kaçırarak.

Seni sevdiğimi anlayacaklar,
Eski bir masalda,
Kederimden ağladığım zamanlar.
Bir sır gibi sakladım içimde,
Anılar şimdi gözümde canlandılar.

Beni duyuyor musun?
Peçeler altındaki kafesler arkasından.
Umulmaz bir rüya içindeyim,
Gitmiyorum hiçbir yere,
Buradayım ve içindeyim.

Bildiğim tek şey,
Yüzünde silinirken yüzümün çizgileri,
Kendimden şüphe duyuyorum,
Kalbimin göğüs kafesine çarptığını,
İliklerime kadar hissediyorum.

Saklamak, sakınmaktır derdin ya,
Beni kalbinde sakla,
Bende çok derin bir iz bıraktın.
Son mermiyi kendim için sakladım,
Âşık maşuku ararken durmaz bihakkın.

Halil KUMCU
26 Ekim 2019 / Cumartesi / Ankara

Önceki Şiir   |    İçindekiler   |   Sonraki Şiir