"Bir kalp ne kadar kırılırsa, sevda da o kadar güçlü doğar."

NAHOŞ

Daracık yüreğinde söndü hayaller,
Hayatlarından çaldıkların suskun.
Dilsiz söylemediklerin pas tuttu,
İçin ıstırap içinde mağlup oldun.

Başak diken vermiş hazan mevsiminde,
Gecenin dibine vurdun acıdan mayhoş.
Vur kadehi, bırak sevda yükte kalsın,
Yanıyor, yitiyor, silinmiyor işte nahoş.

İhtiyarlık da ölüm gibi hoş,
Zira buraya ait değilmiş gibi görünüyorsun.
Acı bir başlangıç bu,
Hikâyeyi daha önceden hatırlıyorsun.

Şayet kayıtsız şartsız seviyorsan,
Bir tayın göğsü gibi narin ve ürkek.
Gönül bir yel değirmeni gibi öğütür,
Yanlış yer ve yanlış zamanda isek.

Ölümden sonra hayat fikri yer bulur,
Yaşanmış olanın sıfırlanabileceği varsayımıyla.
Aşkın celladı pandoramanın kutusunu açar,
Kalp kırıklıkları kemirir içini günahı ve sevabıyla.

Sevilmememin acısını,
Yıllar boyunca yara izinde varsay.
Keşke unutabilseydim dediklerini,
İster hoş, ister nahoş say.

Halil KUMCU

15 Mayıs 2020 / Cuma / Ankara

Önceki Şiir   |    İçindekiler   |   Sonraki Şiir