"En derin kuyular, en karanlık zamanlarda bile kalpteki ışığı arar."

KÖR KUYU

Çaresizlik dökülür gözlerimden bir bir,
Kalemin ucunda her kelime özlem.
Deli divane gönlüm kavrulur hasretinle,
Dağ gibi ıstırapla oturur içime cehennem.

Hüzünlerim ayaklanır benliğimde,
Kocaman lav olur dilimin bağı, inan ki,
Tekrar tekrar çalar hep aynı şarkı,
Ruhumda kasveti hiçbir ateş söndüremez ki.

Uzun yollar, uzun gecelerde saklanır,
Beklemek yetmez, yanmak da lazım.
Sevdiğin kadar sevecektin hani,
Gözyaşının kalp yarasını sulaması lazım.

Sus be yüreğim, kayısındasın hayatın,
Heyhat ki heyhat, kör kuyudan taş çağırır.
Ağzımdan gölgen haykırır birden,
Kurur her günün, yaşamak ağır.

Halil KUMCU
14 Haziran 2020 / Cuma / Ankara

Önceki Şiir   |    İçindekiler   |   Sonraki Şiir