"Yılgınlık, bir ömrün sisli yıllarında kaybolan son bir umut ışığıdır."
"Yılgınlık, bir ömrün sisli yıllarında kaybolan son bir umut ışığıdır."
SİSLİ YILLAR
Ben kor ateşlerde boğulmuşum.
Toyluk çağım çoktan küle dönmüş.
Savurur beni menzile Azrail’in al atı;
Sisli yılların kokusu üstüme çökmüş.
Can zehre küsmüş bir kere, durur mu tende?
Göğsümde çile, şahdamarımda çekiç.
Gelimli gidimli dünya, düş gibi gider.
Ben neyim? “Kuytu köşelerdeki bir hiç.”
Kara yastayım, kim serdi göğe bu karanlığı?
Kavurur içimi, çığlık çığlığa bir fısıltı.
Zalim yürekli hançer, delip geçer gönlümü;
Son demlerinde, bekler kör noktadaki hayatı.
Sessizlik damarımda akan kan gibi derin;
Geniş ve uzun gecelerde uçmaya çıktı.
Toprak kızıl taçlar giyen binek atında,
Ölüm dolu geçen günlere son kez baktı.
Halil Kumcu
2703/2019 / Salı