"Geç kalmışlık, şimdiki aklımı ve doğru zamanı arzularken, ellerimdeki boşluk ve kırık hatıralarla ömrün özeti haline gelir."

BU GEÇ KALMIŞLIK YOK MU

Bu bendeki geç kalmışlık,
Keşke şimdiki aklım olsaydı hissi.
O kadar çok şey birikiyor ki,
Ellerimi nereye koysam fazla tesellisi.

Ne yaparsam yapayım,
Olmuyor duygusu ardından.
O bilindik, tanıdık;
Vazgeçmiyor kalbim sensiz atmaktan.

Bu geç kalmışlık yok mu?
Hani kötü bir düşten uyanır gibi,
Son treni kaçırır gibi,
Her an avucumdan kayacak gibi kalbi.

Bir türlü yetişemediğim sevdam,
Ömrümün özeti o yırtık fotoğrafta.
Kırık çizgiler yüzümde derinleşiyor,
Her şeye geç kalıyorum sonuçta.

Günler gibi, mevsimler gibi kaderim,
Neden niçin böyle olduğumu o hiç bilmeden.
Yok bunun tedavisi zaten;
Ellerim ellerine denk gelmedi bahanesiyken.

Gönül dağım fani dünyanın yükü ağır,
İki yabancı gibi sokaklar geçerken penceremden.
Karlar yağar üstüne feryat,
Eksikliğim dünden sırf bu yüzden.

İnsan bir kere geç kalmaya görsün,
Camlarda nokta nokta hüzün.
Hep bir öteleme, erteleme,
Pişmanlıkla geçen bir ömre gömülürsün.

Halil KUMCU
31 Ekim 2023 / Salı / Ankara

Önceki Şiir   |   Sonraki Şiir