"Yokluk, yürekte bir kafes boşluğu bırakır; alışamadığım her an, derin bir kâbusun yankısı gibi içimde yankılanır."
"Yokluk, yürekte bir kafes boşluğu bırakır; alışamadığım her an, derin bir kâbusun yankısı gibi içimde yankılanır."
ALIŞAMADIM
Yokluğuna bir türlü alışamadım.
Bildiğin sanki o ses son nefes,
Nasıl da dökülüyor ağıt dilimden,
Yüreğim boş bir kafes.
Bir türlü susmuyor içim,
Kâbuslar görüyorum hâlâ.
Çığlık çığlığa kaybetme duygusu,
Çok ağır geliyor sevdanla.
Dayanamayıp anılara sığınıyorum,
Eski bir hatıra defterinde unutulmuş.
Ah bu yollardaki uzun hikâyem,
Ahı bu gönül şarkılarıma vurmuş.
Bir şey batıyor şurama,
Gözüme bir ağrı iniyor.
Bildiğin kanlanma,
Yıka yıka geçmiyor.
Hüzün perdesine bürünüyor,
Celladın ipiyle kuyuya inmek gibi.
Bilmiyorum, bir türlü alışamadım,
Fakirlik gibi, yokluk gibi, çaresizlik gibi.
Halil Kumcu
11 Eylül 2023 / Pazartesi / Ankara