"Tuz ekmek hakkım, ayrılığın acı soğukluğuna karşı, bir ömrün hatırası ve sevgimizin silinmez izidir."
"Tuz ekmek hakkım, ayrılığın acı soğukluğuna karşı, bir ömrün hatırası ve sevgimizin silinmez izidir."
TUZ EKMEK HAKKIM
Bir gece yarısı kaldırımlardayım,
Yalnızlık alnımı örtüyor.
Seyir defterimi yazan,
Pembe uçurtmaları gözlüyor.
Bıçak kemiğe dayandı;
Çaresizlik, ah o bilinmezlik.
Yitik bedende düşlerim sahipsiz,
Bir türlü uyku tutmuyor üstelik.
Hüsranla bitti rüyalarım;
Sığmıyorum hiçbir yere.
Bir bankın üstünde,
Gölgende kahroluyorum haybeye.
Hasretime prangalar vurulmuş;
Geriye kalan bir kalp yangını.
Aramızdan yıllar geçti de unutamadım,
Seyrine doyamadığımın vedasını.
Canıma, ciğerime işlemiş,
Günler sene gibi.
Deli divane yaralı gönlüm,
Hüsranla biten rüyalar sahibi.
Yüz çevirdiğinden beri,
Sersefil yanmışım, itilmişim.
Beyhude dolanıp yaşıyorum;
Artık gitme sevgilim.
Ya da siyah gözlerine beni de götür;
Bu benim tuz ekmek hakkım.
Gönlüme inersen görürsün,
İçinde kan renginde yazılı aşkım.
Halil Kumcu
29 Mart 2024 / Cuma / Ankara