"Kalp, yalnızca sevdiğiyle dolar; geri kalan her şey sadece boşluk."

MATEM ÇIĞLIĞI

Gök kubbemde kelimelerim öldü,
Vücudumu yakar, dağıtır, eritir.
Bu bendeki kahroluş iniltisi,
Toprağa süzülür bir bir.

Sanki altımdan yer kaçar,
Sema başımdan uçar şimdi.
Bir ezgi seliyle gelir ansızın,
Kemanımın titreyen inleyişleri.

Herkese uzağım, herkese yabancı,
Gölgem, hayaller zinciri.
Kanatları kırılmış bir kuşum,
Düşerim toprağa diri diri.

Delik deşik hatıralarda,
Hiçlerden oluşur kelimeler.
Ciğerlerimden sıcak sıcak akar,
Matem çığlığındaki son sözler.

Halil KUMCU
29 Mayıs 2020 / Cuma / Ankara

Önceki Şiir   |    İçindekiler   |   Sonraki Şiir