"Geçmişin hatıraları, her düşüşte yeniden doğar; her hıçkırıkta bir ömrün yankısı duyarız."

HATIRA

Orak ayında düştü ruhuma kış;
Gözlerin içime dolar, ezanla sala arasında.
Zümrüt gözlü yılan, hayat değirmeni,
Eksiltir başkentin sokaklarında.

Geçmişin tozlu yolları üzerime,
Ölümün soğuk nefesi ise yüreğime çöker.
Yaşadıkça, uzaklaştım kendimden;
Kemandan dökülen her nağme deler geçer.

Kalbim ağrıyor günlerin ardından,
Sırtımdaki hançer, başımı koyduğum yastık.
Elimde ağıt, dilimde türkü, ölüp gideceğim.
Yangın, avuçlarımda yalnızlığıma hıçkırık.

Derin bir kuyudayım, üstüme taş yağıyor;
Bel bağladığım düşlerde söndü sigaram.
Ansızın kapımı çalan bir şarkıda gelirsin,
Ram olursun, yaprak yaprak düşer hatıram.

Halil Kumcu
17 Kasım 2020 / Salı / Ankara

Önceki Şiir   |    İçindekiler   |   Sonraki Şiir