"Bir yürek, sevdayla yanarsa, gölgeler bile aydınlık olur."

GİDİYORUM

Yük olmadan yola, göz arkada,
Her şeyden vazgeçip gidiyorum.
Hüzün ayaklanır o sırada,
Ardıma bakmadan gidiyorum.

Nereye olduğunu bilmeden,
Her yer uzak, oysa yüreğinden.
Aklıma dahi sığdıramazken,
Nedensiz, niçinsiz gidiyorum.

Bin ittin, bin bir kırdın kalbimi,
Gün ertesi, ayrılık mevsimi.
O sözlerin eksiltti takvimi,
Öyle derin, bittim gidiyorum.

Pek fazla yormadan, bıktırmadan,
Avucuna bıraktığım candan,
Geç kaldığım günlerin ardından,
Kimsesiz düşlere gidiyorum.

Öyle gönlüm, öyle aklım kaldı,
Ya anılarım nasıl kanadı?
Ah, o kirpiğinde yaşım yandı,
Kor olup donmaya gidiyorum.

Yaralandım evire çevire,
Hem de o elindeki hançere.
Dönüşü olmayan o yerlere,
Ipıssız çöllere gidiyorum.

HALİL KUMCU

27 Aralık 2020 / Pazar / Ankara

Önceki Şiir   |    İçindekiler   |   Sonraki Şiir