Ne zaman üşüsem aklıma düşersin,
Bu aralar çok üşüyorum.
Ne zaman üşüsem aklıma düşersin,
Bu aralar çok üşüyorum.
ÜŞÜDÜM
Kırıklarımla titredim soğuk bir yürekte,
İçimde sensizlik, kara kış, ellerimde taşlar.
Bedenim buz yakıyor, alışamadı yokluğuna,
Üşüdüm bakışlarında, iliklerime kadar.
Boynunda süzülür düşlerim, ardın sıra,
İçim yanar hasretine, kapanmaz yaralar.
Bu sensizlik, bu ayaz, bir ısıtır bir soğutur,
Kum tanesiyim çölde, üstüme kan ağlar.
Gözlerim dalıyor yine, düştün aklıma,
Savrulur zehrin bir oraya bir buraya.
Katran olur o sonbaharda yapraklar,
Özleyip özleyip görememek var ya.
Dikkat et kendine, kefensiz kelimelere,
Pencereyi kapat, yalnızlığım vurmasın.
Taştan, demirden kalbini yak, gitsin ocakta,
Bu son çığlıkların, bu son çırpınışların.
Halil Kumcu
14 Mart 2021 / Pazar / Ankara