"Zamanın akışı içinde, her adım bir kaybediş, her nefes bir yeniden doğuştur; sonunda hepimizin yolculuğu, son geminin geçtiği ufukta sona erer."
"Zamanın akışı içinde, her adım bir kaybediş, her nefes bir yeniden doğuştur; sonunda hepimizin yolculuğu, son geminin geçtiği ufukta sona erer."
SON GEMİ UFUKTAN GEÇİYOR
Hüzünler kulübemde, güneş söndü.
Akıp gidiyor zaman, dağı taşı delerek.
Toz kokulu yüreğime bir sızı dokundu,
Yaz çiğine takılır kelimeler, dile dizilerek.
Karanlığa büründü gönül dağım,
Bir hançer saplandı ki ömre bedel.
Düştüm saklı sevdaların üstüne,
Toprak yoğurdu vicdanımı, tel tel.
Yüzüm celallenir, zamana takılır kafam.
Bir çığlık kopar dumanlı gözlerimde.
Gerçeğin kıyısında tarifsiz bir acı,
Nefesimi kesen ölüm, bir adım önümde.
İçin için eriyen mum gibi tükenirim,
Bir damlacık sudan yaratılan ben.
Girer dile yıl, güle gün akarken zaman,
Kanar bedenim, bir mevsimlikken.
Gelimli gidimli dünyanın sonu ölüm,
Pazarlıksız son gemi geçiyor ufuktan.
Toprak keser soğuk nefesimi derinden,
Sükûtun sesi yükselir şimdi, yeni baştan.
Halil Kumcu
16/05/2019 / Perşembe