"Zamanın gölgelerinde kaybolan, en çok kendini arayan kişidir."
"Zamanın gölgelerinde kaybolan, en çok kendini arayan kişidir."
MEÇHUL AKIBET
Hudutsuz gökyüzüne gece çöker,
Çaresizlik hissi yürek devirir.
İçimden geçenler öfkeyle düşer,
Sel olur, tozlu sokak dize gelir.
Acı bir yel çarpar umarsız sese,
Yarım hikâye her ne halde ise.
Sessiz ve cansız gölgeler nerdeyse,
Karanlığı böler, parçalar bir bir.
Buz gibi bir yağmur yıkar benliği,
Yakar soğuk, her bir damla direği.
Solar bir ilkyaz güneşi çiçeği,
Işığa boğulan mahkûm devrilir.
Sözün altında düşünce sillesi,
Meçhule gitti hatıra gemisi.
Ölüme bir adım kala hevesi,
Benzersiz kasırga ile yitirir.
Çöker bir kış gecesi süratiyle,
Beyaz bir ışık akşam güneşiyle.
Düşler karışır, gerçeklere külle,
Meçhul akıbete renksiz gidilir.
Halil Kumcu
29 Ocak 2019 / Salı